Hulusi Oral anılarının son bölümündeyiz. Çocukluk, okul, askerlik, savaş ve esaret derken, 19 yaşında yeniden çizilen kaderi, onu 28 yaşında sayısız deneyim yaşamış olgun bir erkeğe dönüştürür. Artık henüz İzmir’de, Kurtuluş Savaşının son günlerinde başlayan gönül bağına dönme vakti gelmiştir. Hulusi Oral’ın torunu Teoman’a yaşamını anlatırken açıkça ifade etmediği duygularını, satır aralarından biz okuyalım. “Babaannenin zaten küçükken bana karşı bir şeysi vardı… Niyeti varmış, ne bileyim ben” derken, aslında kendi ilgisini de utangaç şekilde itiraf ediyor. Sonrasında 1922 yılında İzmir’de yeniden karşılaşmalarının hatırat içindeki yeri rastlantı değil. Belki ailelerinin henüz o dönem farkında olduğu ama önleme gereği duymadığı yarı çocuksu bir ilgiydi. Sonrasında savaşın kıyametinde unutulmuş olabilir mi? En azından Hulusi Oral’ın babası unutmamış. Hatıralarda ifade ediliş biçiminden bunu anlıyoruz.
Hulusi Oral anılarının son bölümündeyiz. Çocukluk, okul, askerlik, savaş ve esaret derken, 19 yaşında yeniden çizilen kaderi, onu 28 yaşında sayısız deneyim yaşamış olgun bir erkeğe dönüştürür. Artık henüz İzmir’de, Kurtuluş Savaşının son günlerinde başlayan gönül bağına dönme vakti gelmiştir. Hulusi Oral’ın torunu Teoman’a yaşamını anlatırken açıkça ifade etmediği duygularını, satır aralarından biz okuyalım. “Babaannenin zaten küçükken bana karşı bir şeysi vardı… Niyeti varmış, ne bileyim ben” derken, aslında kendi ilgisini de utangaç şekilde itiraf ediyor. Sonrasında 1922 yılında İzmir’de yeniden karşılaşmalarının hatırat içindeki yeri rastlantı değil. Belki ailelerinin henüz o dönem farkında olduğu ama önleme gereği duymadığı yarı çocuksu bir ilgiydi. Sonrasında savaşın kıyametinde unutulmuş olabilir mi? En azından Hulusi Oral’ın babası unutmamış. Hatıralarda ifade ediliş biçiminden bunu anlıyoruz.